Daar zijn mijn ribben. We hebben het gedaan! -Fantastisch.
– Mijn machtige Figment, ik kan alle drie de fietsen niet geloven… Oh, jee. -Gefeliciteerd.
-Gefeliciteerd. -Gefeliciteerd.
– Gewond? -Ja! Ja, ik ben een beetje.
-Goed gedaan maat. -Goed spul.
-Dat is het. Ik werd motorrijder. Ik word achtergelaten op het
slagveld, maar een paar biertjes… Wat? Dat zal zijn om te feliciteren. Gewoon … openen. "Goed gedaan!" – Dat zal het niet zeggen.
– "Je hebt de finish bereikt." Denk je dat hij dat zal zeggen? – Hij gaat zeggen: "Goed gedaan."
– Dat doet het niet. -Wat staat er?
– "Je bent nog niet klaar." Oh kom op! -Nee, dat is…
-Maar we zijn klaar. Er staat:
"Het eigenlijke eindpunt is bij… "Ba Hang Bar in Halong Bay. "Omdat het alleen toegankelijk is via water. "Het is waarschijnlijk een goed idee
om je fietsen aan te passen zodat ze kunnen drijven." -Nee, maar bekijk het van de positieve kant.
-Nee. -Wat?
-Nee. Nee, denk na. Als het mogelijk is hier
om van de ene op de andere dag een helm te laten maken , moet het mogelijk
zijn om je fiets ook van de ene op de andere dag om te bouwen tot jetski.
dat zeg ik niet! Dus het was tijd om een ​​werkplaats
te zoeken en de muziek aan te zetten.

De wielen zullen daar en daar zijn. De motor moet de andere kant op. De volgende ochtend stonden we op het strand
en keken uit over Halong Bay , wat simpelweg
de grootste verrassing van Vietnam was. Het is een spectaculair doolhof van kalksteen,
en daar ergens verborgen was onze bar. Het enige wat we moesten doen was het vinden, en gelukkig hadden we alleen de machines
voor de klus. James had zijn fiets
naar een traditionele vissersboot, waarbij je de motor gebruikt om de propeller aan te drijven.

Je hebt je motor helemaal uit elkaar
gehaald. Het is toch geen motor meer? Voorwielen weg .
Motor is niet waar hij hoort te wonen. Niets in de regels zegt dat
de motor op dezelfde plaats moet blijven. -Dat…is prachtig!
-Ik weet. Ik ben gegaan met de Minsk-principes
van eenvoud, zie je. Ik heb een roer, bestuurbaar vanaf de tralies. Kabels, en dan is het gewoon een kettingaandrijving naar
beneden om te stutten en ik ben weg. En dat is gewoon de standaard waterfiets, een
soort van… Ja, dit is gewoon een waterfiets
met een paar extra drijvers erop. Ik was zelfs nog vindingrijker geweest door mijn Vespa om te bouwen
tot een raderstoomboot in Mississippi-stijl. Het bleek dat
mijn simpele plan heel moeilijk was , want de Vespa weegt 940.000 ton. Ik had dus vier kano's vol schuim nodig. Het grootste probleem
is echter dat ik met gebroken ribben de kickstart niet kon bedienen. Kun je mijn motor voor me starten
, want geen van mijn benen werkt? Als je gewond bent, zal
ik de prijs verlagen.

900.000 Dong. Het was tijd voor het vertrek. Het werkt! Ik heb voortstuwing! Hoera! Maar toen, in ware Top Gear-amfibische
traditie, ging het allemaal mis voor James. Eerst botste hij tegen mij aan. -Ga weg!
-Ik ben het aan het proberen. Waarom doe je me dit aan? Zo is het, stomme idioot! Toen botste hij tegen een net. O, verdomde hel! En toen Hammond en ik begonnen… Ja! Als je het eenmaal op gang hebt,
is het net waterskiën! … hij zonk. Nee! Nee! Pik.

Waarom heeft het dat gedaan? Terwijl zijn boot terug naar de kust werd gesleept, dachten Richard en ik
erover om terug te gaan om te helpen. Maar dat deden we niet. Ik had zoiets niet verwacht.
Het is geweldig! James ondertussen op het strand, in wat alleen kan worden omschreven
als een neergestort vliegtuig. Een scène uit Lost. Wat ik heb gedaan, is dat
ik Hammond's reservepontons heb gevonden uit de werkplaats daarginds. Ik heb deze lokale kerels
in dienst genomen om de beste traditionele Vietnamese knooptechnologie voor het bouwen van boten te gebruiken
om alles aan elkaar te binden om me meer drijfvermogen te geven, te voorkomen dat de achtersteven in het water valt,
stopt het vollopen, Honda putt, putt, putts weg, daar ga ik.
Maar ik heb veel in te halen.

In de baai waren er ook problemen. Mijn Vespa was afgeslagen en ik had
de benen van Hammond nodig om hem weer tot leven te brengen. Oké. Rechts. Ik ga op mijn wesp. ****. – Dat was echt belachelijk.
– Het enige wat we moeten doen is teruggaan naar die van jou. Hel! – Tot nu toe gaat het goed met ons.
– Ja, het gaat heel goed. Een half uur later was
mijn nieuwe, verbeterde boot klaar. Dus zette ik de achtervolging in op de anderen
en de ongrijpbare bar. Kom op! Er zijn hier 1.969 eilanden. -Hang?
-Hallo. Ba hangen? -Om Ba Hang?
– Ik denk dat hij denkt dat we idioten zijn. Kom op! Ja! Waar zijn ze heen? We waren wanhopig geworden
en hadden zelfs onze toevlucht genomen tot het zoeken in grotten.

Weet je wanneer Attenborough
de wereld rondreist en naar ongelooflijke natuurlijke bezienswaardigheden
zoals deze gaat? Gewoonlijk stapt hij niet
op een zelfgemaakte amfibiescooter… -Nee. Nee.
-…in een wolk van tweetaktrook. En dat is waar hij de fout in gaat. Het is geen grote motorfiets.
Gewoon een groovy motortje. Het is leuker dan een ton apen.
Die tweewielige motor. Oké, als je net hebt afgestemd op
de favoriete autoshow van Groot-Brittannië, wat er is gebeurd, is dat
Richard en ik een grot zijn binnengereden , op zoek naar een bar die er niet is,
en we hebben geen achteruitversnelling. Toch kan het erger. God, dat ging zo goed.

Mijn traditionele Vietnamese vissersknopen
zijn losgeraakt en mijn eeuwenoude glasvezelstempel
is weggedreven. Dit gaat lukken. Na een beurt van 1000 punten waren
Jeremy en ik de grot uit! Ik maakte me geen zorgen. Ik was niet bang. En met nog maar een paar
uur daglicht te gaan, konden we ons echt geen
problemen meer veroorloven. Er is water in het elektrische systeem gekomen en de 60.000 volt stroomt
door alles wat van metaal is, inclusief het frame van de boot,
het frame van de fiets… Onze fietsski's waren er slecht aan toe. Kom op! Maar dan… Leven! Er is leven! Het is een bar! Het is een paraplu! Het is een bar! Ja! Het kleine stipje daar is Hammond,
ik weet het zeker! Hammond! Hammond! Het is daar! Helaas kon ik
met deze informatie niet veel doen. **** **** **** **** Een stukje ****! Omdat mijn stuur kapot was. Het enige wat ik kan doen is rondjes draaien.

En dus leek het erop dat de niet-
fietser er als eerste zou zijn. Kom op! Ja! En dat is hoe we dat doen. De vraag was nu:
zouden we het allemaal halen voordat de deadline van acht dagen
bij zonsondergang afliep? **** **** **** ****! Ik kan niets doen
omdat ik geen achteruit heb. Uiteindelijk bracht blind
geluk Hammond dicht bij het ponton, waar ik het helaas te druk
had om hem verder te helpen. Alleen dat stukje touw daar, kijk!
Dat zwarte touw is lang genoeg. -Zwemmen.
-Nee. Kom op. Kom op. Nog een voet. Zet je rug erin! Met de zwaan in de rij,
gaf ik de motor een klap.

Verdorie. Ja! Met niets anders dan stroming en wind lijkt de idiote Minsk van Richard Hammond het
te hebben gemaakt. Drink een biertje..