Staan bij de bushalte en het doet pijn om je weer zo te zien En het doet pijn dat we op het punt staan ​​te vertrekken. En het doet pijn om elkaar te zien omdat ik zoveel spullen van je heb liggen dat ik niet meer
volhouden. Ik zal je niet vasthouden en ik zal je niet laten gaan jij geeft mij de rest
de tas is groot. Het spijt me Pocahontas, ik hoop dat je dat weet. Eigenlijk zijn we al veel te lang samen om nu te stoppen. Maar dat is een verdomd stomme reden. En het kan me schelen hoe goed je me kent.

En het maakt me niet uit hoe je me noemt. En het kan me schelen waar je nu slaapt. Het spijt me Pocahontas, ik hoop dat je dat weet. Het spijt me Pocahontas, ik hoop dat je dat weet. Het spijt me Pocahontas. Pocahontas.